با تاریخچه تلسکوپ بیشتر آشنا شیم!

با تاریخچه تلسکوپ بیشتر آشنا شیم! اختراع تلسکوپ به طرز چشمگیری بر درک ما از کیهان تأثیر گذاشته است. از زمانی که این ساز حدود چهارصد سال پیش اختراع شد، دانش ما از کیهان و چیزهای موجود در آن دستخوش تحولات بسیاری شده است.

تاریخچه تلسکوپ چیزهای زیادی را در مورد چگونگی پیشرفت نجوم و علم به طور کلی در چند قرن اخیر به ما می گوید. از دانستن سن کیهان تا درک طیف الکترومغناطیسی، تلسکوپ برای بسیاری از اکتشافات علمی حیاتی بسیار مهم بوده است.

آغازهای اولیه

مورخان هنوز نتوانسته‌اند دقیقاً زمان ظهور تلسکوپ را مشخص کنند. اولین نمونه شناخته شده تلسکوپ هلندی هانس لیپرشی است که در سال 1608 اختراع شد. لیپرشی سازنده عینک بود و اختراع او می توانست با استفاده از انکسار اجسام دور را نزدیکتر نشان دهد.

انکسار زمانی اتفاق می افتد که یک پرتو نور از یک محیط به رسانه دیگر حرکت کند. همانطور که می بینید، برای مثال، هنگامی که یک نی را در یک لیوان آب قرار می دهید، و به نظر می رسد که نی شکسته است، نور در حین حرکت از طریق یک محیط متفاوت (در این مورد از هوا به آب) خم می شود.

تلسکوپ شکست لیپرشی با استفاده از یک عدسی شیئی محدب و یک چشمی مقعر نور را هدایت کرد و اجسام را بزرگ‌نمایی کرد. اختراع او به سرعت در سراسر اروپا گسترش یافت و ستاره شناس گالیله در سال بعد طراحی را بهبود بخشید. در سال 1611، یوهانس کپلر، اخترشناس، که قوانین کپلر را به ما ارائه کرد، روش بهتری پیدا کرد که از عدسی های محدب هم برای عینک و هم برای چشمی استفاده می کرد. این نوع تلسکوپ ترجیحی تا اواسط قرن نوزدهم بود، زمانی که تلسکوپ های بازتابی معمول شدند.

تلسکوپ گالیله

گالیله اولین اخترشناسی بود که به طور سیستماتیک از تلسکوپ برای بزرگنمایی اجرام در آسمان شب استفاده کرد. لوازم تحریر آریا تلسکوپ او خیلی بهتر از ارزان ترین تلسکوپ های امروزی بازار نبود. با این حال، او توانست با تلسکوپ خود شواهد محکمی از هلیومرکزی بیابد.

برای 1000 سال، ایده ارسطو در مورد یک زمین ساکن در مرکز کیهان با سیارات دیگری که به دور آن می چرخند، بر مذهب و علوم تسلط داشت. کوپرنیک اولین دانشمندی بود که پیشنهاد کرد زمین ممکن است سیاره دیگری مانند زهره و مریخ باشد که به دور خورشید می چرخد.

گالیله با آموزش تلسکوپ خود بر روی آسمان شب در سال 1610 و مشاهده اینکه مشتری دارای چهار قمر است که به دور آن می چرخند، اولین دلیل را در حمایت از نظریه کوپرنیک یافت. اگر همه چیز به دور زمین می چرخید، این امکان پذیر نبود.

او زمانی که مراحل زهره را کشف کرد، شواهد بیشتری پیدا کرد. زهره در یک منظومه ژئومرکزی دارای فازهایی است، اما حداکثر تا نیمه زهره بالا می رود. مشاهدات گالیله شامل یک زهره کامل بود و نشان داد که این سیاره باید به دور خورشید بچرخد. زهره کامل تنها در صورتی امکان پذیر است که این سیاره در سمت مخالف خورشید با زمین قرار داشته باشد.

تلسکوپ نیوتنی

همانطور که اسحاق نیوتن کشف کرد، نور سفید ترکیبی از همه رنگ ها است. نیوتن اجازه داد نور سفید از طریق یک منشور بتابد و متوجه شد که منشور نور را به طیفی از رنگ ها پراکنده می کند. مشکل تلسکوپ‌های شکستی این است که رنگ‌های نور هنگام عبور از شیشه به طور مشابه تغییر می‌کنند، دقیقاً مانند نی در یک لیوان آب.

نیوتن زمانی که اولین تلسکوپ بازتابی یا تلسکوپ نیوتنی را پس از آزمایش با آینه ها در اواخر دهه 1660 ساخت، راهی برای دور زدن این اعوجاج یافت. اختراع او بر یک آینه مقعر به عنوان هدف و یک آینه مورب متکی است.

استفاده از آینه مشکلات شکست را حل کرد زیرا نور بر خلاف شیشه از آینه عبور نمی کند. پرتاب می‌شود، و این نبوغ در مورد تلسکوپ‌ها ثابت شد.

نیوتن با تلسکوپ خود چیز جدیدی کشف نکرد، اما به تأیید ایده های گالیله و کوپرنیک کمک کرد. نیوتن نیز مانند گالیله توانست قمرهایی را در مدار مشتری و مراحل زهره رصد کند. امروزه، چندین قرن بعد، به پیشرفت نجوم ادامه می دهد. اکثر مشاهدات نجومی هنوز بر اساس مشاهدات از تلسکوپ های بازتابی است.

تلسکوپ های امروزی

از اولین تلسکوپ‌ها در چندین قرن پیش، ابزارها بزرگ‌تر شده‌اند و در نهایت توسط رایانه‌ها برای دقت کمک می‌کنند. امروزه رصدخانه های نجومی در مقیاس بزرگ در سراسر جهان وجود دارد.

همچنین تعداد کمی رصدخانه در فضا وجود دارد. اینها تمایل دارند قسمت هایی از طیف الکترومغناطیسی را ببینند که از جو زمین نفوذ نمی کنند، مانند پرتوهای ایکس و گاما.

بلندپروازانه ترین تلسکوپ های چند دهه اخیر تلسکوپ هابل و جیمز وب هستند. این رصدخانه ها به دور خورشید می چرخند. از زمان پرتاب آن در سال 1990، تلسکوپ هابل به بسیاری از اکتشافات حیاتی کیهان شناسی کمک کرده است. این به ما کمک کرد تا سن کیهان و سرعت انبساط آن را تعیین کنیم و کشف کردیم که تقریباً هر کهکشان بزرگی یک سیاهچاله در مرکز خود دارد.

تلسکوپ جیمز وب قبلاً بسیار امیدوارکننده بوده است. با تاریخچه تلسکوپ بیشتر آشنا شیم مطمئناً به درک ما از کیهان اولیه می افزاید و در سال های آینده دنبال کردن آن هیجان انگیز خواهد بود.

خوشبختانه هیچ رصدخانه نجومی در مقیاس بزرگی برای لذت بردن از رصد ستاره ها لازم نیست. سعی کنید با تلسکوپ خود به آسمان شب در خانه نگاه کنید.

اختراع تلسکوپ

مورخان کاملاً مطمئن نیستند که چه کسی این تلسکوپ را اختراع کرده است، اما مشخص است که در سال 1608 یک عینک ساز هلندی به نام هانس لیپرهی، یک ابزار جدید دید مبتنی بر عدسی را اعلام کرد که اجسام دور را بسیار نزدیکتر نشان می داد. این اولین مدرکی است که ما از اختراع تلسکوپ داریم، اولین ابزار علمی برای گسترش یکی از حواس انسان.

استفاده از تلسکوپ در نجوم

از آن زمان، تلسکوپ به عنوان یک ابزار علمی کلیدی تکامل یافته است که درک ما از جهان و کیهان اطراف ما را تغییر داده است. به‌ویژه در نجوم بود که تلسکوپ تأثیر عظیمی داشت، با اکتشافات گالیله گالیله که کارش شروع به تغییر درک ما از جهان کرد.

کاری که گالیله آغاز کرد توسط رصدخانه هایی مانند رصدخانه سلطنتی در گرینویچ در قرن های بعد ادامه یافت. تلسکوپ ها به طور طبیعی در رصدخانه های سرتاسر جهان خانه پیدا کردند، اگرچه بیشتر تلسکوپ ها برای استفاده روزمره در دریا و خشکی ساخته شده اند.

یافته های گالیله

گالیله پس از شنیدن آنچه لیپرهی در هلند فاش کرده بود، تلسکوپ خود را ساخت.

با وجود این، گالیله به دلیل یافته هایش از مشاهدات تلسکوپی خود شناخته شد. اینها عبارت بودند از:

• چهار قمر مشتری
• اینکه ماه زمین کروی نبود
• زمین ماه و شباهت آن از نظر زمین شناسی با زمین است
• آن خورشید مرکز جهان بود و نه زمین، همانطور که مردم فکر می کردند
• اگرچه گالیله به خاطر این اکتشافات مشهور شد، اما در واقع توماس هریوت ستاره شناس انگلیسی بود که برای اولین بار ماه را از رصدهای تلسکوپ خود در 26 ژوئیه 1609 ترسیم کرد.

تلسکوپ در جامعه

با این حال، تلسکوپ ها فقط برای اخترشناسان و دانشمندان با تاریخچه تلسکوپ بیشتر آشنا شیم جهان نبودند. آنها ابزار محبوبی برای رصد ماه در نزدیک‌تر از قبل بودند.

سر ویلیام لور پس از بررسی ماه از طریق تلسکوپ خود که از آن به عنوان “سیلندر” خود یاد کرد، به هاریوت نامه نوشت.